Van alle conflicten in de wereld zijn in mijn ogen de meest opvallende: religieuze conflicten. Religies die vrede prediken naast barmhartigheid en tederheid, kunnen letterlijk en figuurlijk ongelooflijk wreed uit de bocht vliegen. Onlangs hoorde ik iemand de vraag stellen: ‘Stel je voor dat Jezus (aanstichter van het Christendom), Boeddha (stichter van het Boeddhisme), Mohammed (stichter van de Islam) en Confucius (aanstichter van het Confucianisme) tegelijkertijd geleefd zouden hebben en dan ook nog eens op dezelfde plek in de wereld, zouden ze dan ruzie hebben gemaakt over wie het gelijk aan zijn kant had?’ Een boeiende vraag. Mijn eerste ingeving is dat ze vast elkaars leerstellingen zouden hebben gerespecteerd en bewonderd. Of zou hier een innige wens de moeder van die gedachte zijn? In ieder geval lijkt me wel helder dat religieuze conflicten eigenlijk nooit voortvloeien uit het gedachtegoed van de (aan)stichters, maar juist uit het denken en gedrag van hun fanatieke volgelingen. Eigenlijk zou iedere religie automatisch een mechanisme ingebouwd moeten krijgen waardoor voortdurend een teruggaan naar de oorspronkelijke bron wordt vereist. Helaas, ik vrees dat ook hier een innige wens de moeder van een hoopvolle en zeer gewilde gedachte is.
Foekje Dijk