‘Het begint grimmiger te worden in Nederland’ aldus de kop van een artikel in mijn favoriete ochtendblad. De coronapandemie haalt niet soms alleen het beste in mensen naar voren, maar ook het allerslechtste. Zowel aan de rechter- als aan de linkerkant van de samenleving ontstaan meer en meer activistische bewegingen. Mensen gaan zich afvragen wie schuld heeft aan deze crisis en gaan die gedachte te lijf met het verketteren van politici die vrijheidsbeperkende maatregelen opleggen. Men heeft bepaalde doelen in het leven, en als die niet verwezenlijkt kunnen worden gaat het mis want deelnemen aan een activistische beweging kan een nieuw levensdoel worden. Of men gaat geloven dat er één groot complot achter zit. Wellicht geloven ze niet echt in complottheorieën, maar ze willen zich wel graag aan bepaalde zekerheden vastklampen. Nu voor velen de zogenoemde Grote Verhalen verdwenen zijn, wordt het heil gezocht in dubieuze theorieën.
We zouden als kritische geloofsgemeenschappen misschien toch eens vaker naar buiten moeten treden met de hoopvolle verhalen zoals die in bibliotheek bijbel opgeslagen zijn. Verhalen van mensen die geconfronteerd werden met uitzichtloos leven, maar de moed desondanks niet opgaven.
Foekje Dijk