Onlangs las ik een uitspraak van de Dalai Lama, waarin hij stelt: ‘Het doel van religie is zelfbeheersing, niet het bekritiseren van anderen. Wat doe ik allemaal aan mijn boosheid, gehechtheid, haat, trots en jaloersheid? Dat zijn de dingen waar we in ons dagelijks leven op moeten letten.’
Nu zou ik daar graag aan toe willen voegen dat dit uitgesproken verlangen niet alleen geldt voor religie, maar zeker toch ook voor de totale manier waarop wij in het dagelijks leven figureren. De afgelopen tijd biedt (helaas) voorbeelden te over waarop het allemaal mis kan gaan: de soms overdreven gehechtheid aan gezamenlijke feestjes, de ongebreidelde boosheid op de coronamaatregelen, de hate-mails die uitgestort worden over volkomen onschuldige mensen, het ongenuanceerd bekritiseren van anderen …
Religie kan natuurlijk wel degelijk een rol spelen bij het kritisch onder de loep nemen van de menselijke neiging om ongecontroleerde boosheid, haat, gehechtheid en trots te uiten: immers, wordt daar niet geleerd om van de ander te houden die is zoals jij? Het is goed om kritisch naar de eigen rol te kijken, weer oog krijgen voor het weerloze en kwetsbare leven dat oproept tot verantwoordelijkheid nemen voor elkaar!
Foekje Dijk